lines 204-235
| 204 | Meg. Credo edepol, ubi mentionem ego fecero de filia, mi ut despondeat, sese a me derideri rebitur; neque illo quisquam est alter hodie ex paupertate parcior. Evcl. Di me servant, salva res est. salvom est si quid non perit. |
|
| 208 | nimis male timui. prius quam intro redii, exanimatus
fui. redeo ad te, Megadore, si quid me vis. Meg. Habeo gratiam. quaeso, quod te percontabor, ne id te pigeat proloqui. Evcl. Dum quidem ne quid perconteris quod non lubeat proloqui. |
|
| 212 | Meg. Dic mihi, quali me arbitrare genere prognatum? Evcl. Bono. M. Quid fide? E. Bona. M. Quid factis? E. Neque malis neque improbis. Meg. Aetatem meam scis? Evcl. Scio esse grandem, item ut pecuniam. Meg. Certe edepol equidem te civem sine mala omni malitia semper sum arbitratus et nunc arbitror. Evcl. Aurum huic olet. |
|
| 217 | quid nunc me vis? Meg. Quoniam tu me
et ego te qualis sis scio, quae res recte vortat mihique tibique tuaeque filiae, filiam tuam mi uxorem posco. promitte hoc fore. |
|
| 220 | Evcl. Heia, Megadore, haud decorum facinus tuis factis facis, ut inopem atque innoxium abs te atque abs tuis me inrideas. nam de te neque re neque verbis merui ut faceres quod facis. |
|
| 223 | Meg. Neque edepol ego te derisum venio neque derideo, neque dignum arbitror. Evcl. Cur igitur poscis meam gnatam tibi? Meg. Vt propter me tibi sit melius mihique propter te et tuos. |
|
| 226 | Evcl. Venit hoc mihi, Megadore, in mentem, ted esse hominem divitem, factiosum, me autem esse hominem pauperum pauperrimum; nunc si filiam locassim meam tibi, in mentem venit te bovem esse et me esse asellum: ubi tecum coniunctus siem, ubi onus nequeam ferre pariter, iaceam ego asinus in luto, tu me bos magis haud respicias, gnatus quasi numquam siem. |
|
| 232 | et te utar iniquiore et meus me ordo inrideat, neutrubi habeam stabile stabulum, si quid divorti fuat: asini me mordicibus scindant, boves incursent cornibus. hoc magnum est periclum, ab asinis ad boves transcendere. |
|