251 | Corbulo uix
ferret tot uasa ingentia, tot res inpositas capiti, quas recto uertice portat seruulus infelix et cursu uentilat ignem. scinduntur tunicae sartae modo, longa coruscat serraco ueniente abies, atque altera pinum |
|
256 | plaustra
uehunt; nutant alte populoque minantur. nam si procubuit qui saxa Ligustica portat axis et euersum fudit super agmina montem, quid superest de corporibus? quis membra, quis ossa inuenit? obtritum uolgi perit omne cadauer |
|
261 | more animae.
domus interea secura patellas iam lauat et bucca foculum excitat et sonat unctis striglibus et pleno componit lintea guto. haec inter pueros uarie properantur, at ille iam sedet in ripa taetrumque nouicius horret |
|
266 | porthmea nec
sperat caenosi gurgitis alnum infelix nec habet quem porrigat ore trientem. respice nunc alia ac diuersa pericula noctis: quod spatium tectis sublimibus unde cerebrum testa ferit, quotiens rimosa et curta fenestris |
|
271 | uasa cadant,
quanto percussum pondere signent et laedant silicem. possis ignauus haberi et subiti casus inprouidus, ad cenam si intestatus eas: adeo tot fata, quot illa nocte patent uigiles te praetereunte fenestrae. |
|
Previous; Next |