lines 701-726
| 701 | Strobilvs Picis
divitiis, qui aureos montes colunt, ego solus supero. nam istos reges ceteros memorare nolo, hominum mendicabula: ego sum ille rex Philippus. o lepidum diem. |
|
| 705 | nam ut dudum hinc abii, multo illo adveni prior multoque prius me conlocavi in arborem indeque spectabam aurum ubi abstrudebat senex. |
|
| 708 | ubi ille abiit, ego me deorsum duco de arbore, exfodio aulam auri plenam. inde ex eo loco video recipere se senem; ille me non videt, nam ego declinavi paululum me extra viam. |
|
| 712 | ||
| 713 | Evclio Perii interii
occidi. quo curram? quo non curram? tene, tene. quem? quis? nescio, nil video, caecus eo atque equidem quo eam aut ubi sim aut qui sim nequeo cum animo certum investigare. obsecro vos ego, mi auxilio, oro obtestor, sitis et hominem demonstretis, quis eam abstulerit. |
|
| 717 | quid est? quid ridetis? novi omnes, scio fures esse
hic complures, qui vestitu et creta occultant sese atque sedent quasi sint frugi. quid ais tu? tibi credere certum est, nam esse bonum ex voltu cognosco. |
|
| 720 | hem, nemo habet horum? occidisti. dic igitur, quis
habet? nescis? heu me miserum, misere perii, male perditus, pessime ornatus eo: tantum gemiti et mali maestitiaeque hic dies mi optulit, famem et pauperiem. |
|
| 723 | perditissimus ego sum omnium in terra; nam quid mi opust vita, qui tantum auri perdidi, quod concustodivi sedulo? egomet me defraudavi animumque meum geniumque meum; |
|
| 725a | nunc eo alii laetificantur meo malo et damno. pati nequeo. |
|